'Kent gij dat ook, dat drukkend gevoel?' vroeg ze en ze nam mijn hand en bracht het tot boven naar linkertepel. Ik voelde het begin van haar venusheuvel. 'Kent ge dat?' vroeg ze opnieuw. Ik antwoorde eerst niet, want ik probeerde me in te beelden wat ik zou voelen als ik borsten had. Ben er redelijk zeker dat ik alleen maar de voordelen zou zien. 'Ik heb dat tegenwoordig wel vaker.' Intussen had ik mij een nieuw glas bier besteld, en dacht mij eerst niet open te stellen. Het zou echter zwak kunnen overkomen. En dat mag niet. Mannen moeten spieren hebben, sterk zijn. Maar ik buigde weemoedig het hoofd en knikte subtiel. Ja, ik voel dat ook. De chronologische meetbaarheid van alles, de zinloosheid van het bestaan. Maar ik keek haar recht in de kastanjebruine ogen en de lijn van de lippen maakte een opwaartse parabool. 'Ik voel u, en laat de secondes maar tikken. Ik zie u, en laat de aardkloot maar draaien. Met u wil ik zeeën trotseren, bergen beklimmen, Ikea-meubeltjes in elkaar steken en angsten overwinnen'. Ze stond op, licht geagiteerd. Ze noemde mij pervers. Nooit flirten met de madam van uw kameraad als hij naar de wc is.